เฟ้บ

  กวินทร์ตัดสินใจดึงคนช่างยั่วลงมาประกบจูบราวกับโหยหาริมฝีปากแสนหวาน ทั้งคู่ผลัดกันดูดดึงริมฝีปากจนเกิดเสียงที่ไม่ค่อยน่าฟังแต่มันกลับสร้างความเสียวซ่านให้กับคนทั้งสองที่กำลังบดจูบกันอยู่ในตอนนี้ เสื้อผ้าของกวินทร์หลุดหายไปจากร่างกายตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่ทราบได้ คนตัวโตจัดการจับพลิกให้ร่างบางลงมาอยู่ด้านล่างแทนที่เขา ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายที่ขึ้นคร่อมพัดชาแทน “อื้อ...หมอ...” “รู้เหรอว่าผมเป็นหมอ...” “อื้อ...รู้” “แล้วรู้ไหมว่ากำลังจะโดนอะไร...” พัดชาส่ายหน้าเป็นคำตอบแต่สายตาที่ส่งออกไปนั้นไม่ได้เป็นอย่างคำตอบเลยสักนิด เพราะริมฝีปากที่เพิ่งผ่านการจูบกันมาอย่างมาราธอนกำลังโดนเจ้าของมันกัดอยู่ในตอนนี้ราวกับกำลังจะตอบเจ้าของคำถามอยู่กลายๆว่าเขาเองก็พร้อมแล้วสำหรับเรื่องอย่างว่า... “อย่ากัดปาก...” “ทำไม หมออยากกัดเราบ้างเหรอ...” “หึ...” กวินทร์ยิ้มเจ้าเล่ห์ ช่างไม่รู้เสียเลยว่าการที่ตัวเองกัดริมฝีปากแบบนั้นมันช่างยั่วอารมณ์เขาขนาดไหน “ว่าไงหมอ...อยากกัดเราเหรอ” “เรียกพี่” “หื้ม?” “เรียกพี่ว่าพี่...” “อยู่ในความฝัน อย่าบังคับกันซี...” น้ำเสียงออดอ้อนถูกส่งไปยังคนตรง