เฟ้บ

  หัสดินทร์จัดการอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมาจากเตียงก่อนที่เทียนหยกจะเอ่ยปากปฏิเสธเขาออกมา คนตัวโตก็จัดการจูบปิดปากเมียรักเสียเลย ในตอนนี้เขาไม่ไหวแล้วร่างกายช่วงล่างปวดหนึบไปหมดจนต้องเอ่ยปากร้องขอคนตัวเล็ก เมื่อมีทีท่าว่าเทียนหยกจะไม่อนุญาตแต่มีหรือคนอย่างเขาจะยอมกัน เขาโหยหาร่างกายนี้มากมายเหลือเกิน... คนตัวโตจัดการอุ้มร่างบางตรงไปยังห้องน้ำภายห้องพักสุดหรูก่อนจะวางเทียนหยกลงตรงเคาน์เตอร์ล้างหน้า... “พี่ดิน...ไม่เอานะ...” “แต่พี่ไม่ไหวแล้วนะครับ...หยกไม่สงสารพี่เหรอ” “แต่หยกกลัวลูกตื่น...” เทียนหยกมองหน้าหัสดินทร์ด้วยความประหม่า ใช่ว่าจะไม่เคยมีอะไรกันมาก่อนแต่เวลานี้พวกเขาไม่ได้อยู่กันเพียงลำพังสองต่อสอง แต่ยังมีลูกน้อยอีกสองคนที่นอนอยู่บนเตียง “พี่จะรีบทำ นะครับ...” ยังไม่ทันที่เทียนหยกจะตอบตกลง เมื่อแกร่งก็จัดการปลดกระดุมเสื้อของคนตัวเล็กที่เหลืออยู่ไม่กี่เม็ดออกทันที เพราะเขาเองได้จัดการปลดมันไว้ก่อนหน้านี้แล้วหลังจากที่เห็นเจ้าลูกชายคนเล็กนอนดูดนมของผู้เป็นแม่ก่อนจะหลับไปด้วยความสบายใจโดยทิ้งให้คนเป็นพ่อนอนมองด้วยสายตาละห้อย... เมื่อสบโอกาสเห็นว่าทั้งคุณแม่และคุณลูกหลับไ

  หัสดินทร์ไม่อยากเสียเวลาเสวนากับคนใต้ร่างแล้ว ตอนนี้ความต้องการของเขามันมีมากกว่าหลังจากที่โดนเพื่อนสนิทมอมเหล้าจนเมาแทบไม่รู้เรื่องก่อนจะถูกหิ้วขึ้นมาบนห้อง เดิมทีเขาก็เกือบจะสร่างเมาดีอยู่แล้วแต่จู่ๆก็มีผู้บุกรุกเข้ามาภายในห้องของเขา ทันทีที่เห็นว่าใครที่เป็นคนเขามาเขาก็เกือบหลุดปากไล่เทียนหยกออกไปจากห้องอยู่แล้ว แต่ก็อยากจะรู้นักว่าคนตัวเล็กเข้ามาที่นี่ทำไม หลังจากที่แอบมองอยู่สักพักว่าเทียนหยกเพียงต้องการเอาโทรศัพท์มาวางคืนให้เขาตามที่เจ้าตัวบอกไปก่อนหน้าจริงๆ แต่กลับเป็นตัวเขาเองที่ไม่อยากให้คนตัวเล็กออกไปจากห้องในตอนนี้ เขาแกล้งส่งเสียงออกไปว่าตัวเองนั้นไม่สบายตัวเป็นอย่างมากและก็เป็นอย่างที่คิด เทียนหยกตัดสินใจกลับมาดูแลเขา ไม่ใช่ไม่รู้ว่าคนใต้ร่างรู้สึกเช่นไรกับเขา ทุกครั้งที่อยู่ในบริเวณเดียวกันเมื่อเขาหันไปจะเจอกับเทียนหยกที่แอบมองเขาอยู่ตลอดถึงแม้บางทีจะหลบสายตาแต่ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาของเขาไปได้ แต่แล้วยังไงล่ะ ชอบเขางั้นเหรอช่างไม่เจียมตัวเลยสักนิด ไม่เคยสำนึกว่าเพราะครอบครัวของตัวเองทำให้เขาต้องเสียพ่อไปตลอดกาล พ่อ...เพียงคนเดียวที่เลี้ยงดูเขามา ในเมื่อไม่สำนึกแถมยั

. . . . . หัสดินทร์ดึงเทียนหยกให้เข้ามาประชิดตัวเองอีกครั้งก่อนจะประกบจูบลงไปที่ริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยน ด้านคนตัวเล็กก็ยอมรับสัมผัสของคนพี่อย่างไม่รังเกียจ สองแขนเล็กเลื่อนขึ้นไปโอบรอบคอหัสดินทร์ไว้ไม่ยอมปล่อย ลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวพันกันราวกับโหยหาซึ่งกันมานานแสนนาน… ราวกับธรรมชาติจัดสรร…สองร่างที่ขึ้นมาจากผิวน้ำกำลังผลัดกันถอดเสื้อผ้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำทะเลทิ้งไปที่พื้นอย่างไม่ใยดี ในตอนนี้ไฟรักที่กำลังเผาจิตใจของคนทั้งคู่กำลังทำหน้าที่ของมันอย่างดีเยี่ยมหัสดินทร์อุ้มร่างที่เปลือยเปล่าของเทียนหยกที่เขาเพิ่งพาไปล้างตัวจากห้องน้ำค่อยๆวางลงที่เตียงนอนอย่างแผ่วเบาก่อนที่ตัวเขาจะทาบทับตามลงมา รสจูบแสนหวานที่ครั้งหนึ่งหัสดินท์เคยหลงไหลมันได้กลับคืนมาสู่เขาอีกครั้งแล้วในตอนนี้และเขาจะไม่ยอมสูญเสียมันไปอีกเด็ดขาด " หยก…เป็นของพี่นะครับ" " อื้อ…คุณ…" " ไม่เรียกคุณแล้วครับ ต่อจากนี้ไปจะมีแค่พี่ดินของหยกเท่านั้น…เข้าใจไหมคนดี" " อ๊ะ…คุณ…อื้อออ ตรงนั้นไม่ได้…" หัสดินทร์จัดการลงโทษเด็กดื้อใต้ร่างของเขาที่ไม่ยอมเรียกเขาว่าพี่ทั้งที่ก่อนหน