ตอนที่ 3 Cut ของชังbkpp
หัสดินทร์ไม่อยากเสียเวลาเสวนากับคนใต้ร่างแล้ว
ตอนนี้ความต้องการของเขามันมีมากกว่าหลังจากที่โดนเพื่อนสนิทมอมเหล้าจนเมาแทบไม่รู้เรื่องก่อนจะถูกหิ้วขึ้นมาบนห้อง
เดิมทีเขาก็เกือบจะสร่างเมาดีอยู่แล้วแต่จู่ๆก็มีผู้บุกรุกเข้ามาภายในห้องของเขา
ทันทีที่เห็นว่าใครที่เป็นคนเขามาเขาก็เกือบหลุดปากไล่เทียนหยกออกไปจากห้องอยู่แล้ว
แต่ก็อยากจะรู้นักว่าคนตัวเล็กเข้ามาที่นี่ทำไม
หลังจากที่แอบมองอยู่สักพักว่าเทียนหยกเพียงต้องการเอาโทรศัพท์มาวางคืนให้เขาตามที่เจ้าตัวบอกไปก่อนหน้าจริงๆ
แต่กลับเป็นตัวเขาเองที่ไม่อยากให้คนตัวเล็กออกไปจากห้องในตอนนี้
เขาแกล้งส่งเสียงออกไปว่าตัวเองนั้นไม่สบายตัวเป็นอย่างมากและก็เป็นอย่างที่คิด
เทียนหยกตัดสินใจกลับมาดูแลเขา
ไม่ใช่ไม่รู้ว่าคนใต้ร่างรู้สึกเช่นไรกับเขา
ทุกครั้งที่อยู่ในบริเวณเดียวกันเมื่อเขาหันไปจะเจอกับเทียนหยกที่แอบมองเขาอยู่ตลอดถึงแม้บางทีจะหลบสายตาแต่ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาของเขาไปได้
แต่แล้วยังไงล่ะ ชอบเขางั้นเหรอช่างไม่เจียมตัวเลยสักนิด
ไม่เคยสำนึกว่าเพราะครอบครัวของตัวเองทำให้เขาต้องเสียพ่อไปตลอดกาล พ่อ...เพียงคนเดียวที่เลี้ยงดูเขามา
ในเมื่อไม่สำนึกแถมยังเข้ามาอยู่ภายในบ้านเขาอย่างลอยหน้าลอยตา
ทำเหมือนว่าครอบครัวของตัวเองไม่มีความผิดเลยสักนิด
แล้วจะผิดอะไรถ้าเขาจะมอบบทเรียนให้เทียนหยกได้สำนึกบ้างว่าสิ่งที่ครอบครัวของเธอทำมันสร้างบาดแผลในใจให้กับเขามากมายเพียงไร
“จูบแค่นี้ถึงกับหายใจไม่ทันเลยรึไง”
“ไม่เอาแล้ว...พอแล้ว...”
“แต่ฉันยังไม่พอ
เธออยู่ที่นี่มากี่ปีแล้ว
สิบกว่าปีแล้วสินะที่ฉันต้องทนมองลูกฆาตกรแบบเธอเดินไปเดินมาภายในบ้านของฉัน”
“หยกขอโทษ คุณดินปล่อยหยกไปเถอะนะครับ
แล้วหยกจะไม่มาให้คุณดินเห็นหน้าอีกเลย”
“เสียใจด้วยนะ ในเมื่อเธอเลือกที่จะเดินเข้ามาแล้ว
เธอจะออกไปได้ก็ต่อเมื่อฉันอนุญาตเท่านั้น”
หัสดินทร์ก้มลงจูบปิดปากเทียนหยกทันที
เมื่อครู่เขายังไม่ทันตั้งตัวแต่ตอนนี้เขารับรู้ได้แล้วว่าคนใต้ร่างมีริมฝีปากที่หวานมากเพียงใด
ต่อให้เทียนหยกดิ้นรนที่จะหนีให้รอดไปจากเขามากเพียงใดหากเขาไม่อนุญาตเทียนหยกก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น
ราวกับมัวเมาในรสสัมผัสที่หัสดินทร์เป็นคนมอบให้
ไม่มีความรุนแรงอย่างที่เทียนหยกหวาดกลัวเลยสักนิดมีเพียงความอ่อนโยนที่อีกคนปรนเปรอให้ทั้งที่มันไม่น่าจะเป็นเช่นนั้น
เขาเผลอปล่อยตัวปล่อยใจไปกับทุกสิ่งที่หัสดินทร์นำพาจนไม่รู้ว่าเสื้อผ้าที่สวมใส่มาตลอดทั้งวันได้ถูกถอดทิ้งไปตั้งแต่ตอนไหน
“สวย...”
“อื้อ...”
เทียนหยกบิดกายราวกับโดนของร้อนเมื่อหัสดินทร์ไม่หยุดแค่จูบ
แต่เขากลับลากลิ้นลงมาตามแผ่นอกขาวเนียน
ร่างบางแทบหยุดหายใจเมื่อริมฝีปากร้อนยังไม่ยอมที่จะหยุดเคลื่อนไหวแต่กลับเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆราวกับว่าหัสดินทร์กำลังไล่ชิมขนมหวานทุกส่วนบนร่างกายของเทียนหยก
“หันหลัง...”
หัสดินทร์กระซิบที่ข้างหูหูเทียนหยกก่อนจะจับคนตัวเล็กให้นอนคว่ำตามที่อีกคนบอก
เรี่ยวแรงที่อยากปฏิเสธไม่รู้มันหายไปไหนหมด
“อื้อ...ไม่ไหว พอแล้ว...”
เทียนหยกเริ่มรู้สึกตัวและกำลังจะต่อต้านคนด้านบน
แต่ก็ดูเหมือนว่าหัสดินทร์มาไกลเกินกว่าจะหยุดเสียแล้ว
และถึงเขาสามารถจะหยุดมันได้แต่เขาก็ไม่คิดจะหยุดมันอย่างแน่นอน
“แค่นิ้วเองไม่ไหวแล้วเหรอ...
คนใช้แบบเธอแค่นี้ไม่ตายหรอก...”
ราวกับปลอบประโลมแต่มันไม่ใช่สำหรับเทียนหยกเลยสักนิด
เพราะถ้อยคำที่ออกมาจากปากของหัสดินทร์มันมีแต่คำดูถูก
เทียนหยกราวกับตกลงมาจากสวรรค์เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาจึงตัดสินใจรวบรวมความกล้าก่อนจะพลิกตัวกลับมาเผชิญหน้ากับหัสดินทร์
“ปล่อยหยกไปเดี๋ยวนี้!!”
หลังพูดจบเทียนหยกก็จัดการผลักหัสดินทร์ให้พ้นทางก่อนที่ตัวเองจะรีบลุกออกมาจากเตียงกว้าง
แต่เพราะมัวก้มหยิบเสื้อผ้าที่ตกเกลื่อนกราดอยู่รอบเตียงทำให้ไม่ทันระวังว่าจะมีหมาบ้าพุ่งเข้ามารวบตัวเขากลับลงไปที่เตียงอีกครั้ง
“ฉันอ่อนโยนให้ดีๆไม่ชอบใช่ไหม
แล้วอย่าหาว่าฉันใจร้ายแล้วกัน”
“อื้ออออ”
เทียนหยกถูกประกบจูบด้วยความรุนแรงครั้งนี้ช่างต่างไปจากครั้งก่อนอย่างสิ้นเชิง
คนตัวโตไม่มีความปราณีให้กันเลยสักนิด
เขารับรู้ได้ถึงรสเลือดที่หลอมรวมอยู่ในโพรงปาก
ตอนนี้เขาแทบไม่รับรู้แล้วว่ารสเลือดที่ได้รับนั้นมาจากแผลของใครกัน
มันช่างรุนแรงและน่ากลัว...
หัสดินทร์จัดการพลิกตัวคนใต้ร่างให้กลับมานอนคว่ำดังเดิม
ในเมื่อเขาใจดีด้วยแล้วต่อต้านถ้าอย่างนั้นก็ไม่จำเป็นต้องเล้าโลมใดๆต่อไปทั้งสิ้น
แท่งร้อนราวกับคีมเหล็กจัดการกดเข้าไปในช่องทางคับแคบที่เขาได้จัดการเบิกทางผ่านนิ้วมาแล้วเมื่อครู่
ใช่ว่าจะไม่รู้ว่าเทียนหยกไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนแต่แล้วยังไงล่ะ
ในเมื่ออยากพยศเขาก็จะจัดให้ได้รู้ว่าการที่ดื้อดึงกับเขาจะเป็นเช่นไร
“อ๊ะ...เจ็บ!!”
ปึก...
“เอาออกไป คุณดินหยกเจ็บ ฮึก....”
“ไม่ได้แล้ว ฉันมาไกลเกินไปแล้ว
ทนหน่อยแล้วกัน”
ปึก!
หัสดินทร์ตัดสินใจระแทกเข้าไปจนสุดแรงเพราะขืนปล่อยคาไว้แบบนี้จะไม่ใช่แค่เทียนหยกที่เจ็บ
ตัวเขาเองก็เช่นกัน
“อ๊า...เจ็บ!!”
“เดี๋ยวฉันจะทำให้เธอหายเจ็บแล้วเรียกร้องจากฉันไม่หยุด
ทั้งคืน...”
มือบางกำจิกผ้าปูที่นอนจนมันแทบจะหลุดออกมาจากเตียง
หัสดินทร์ทำอย่างที่ปากว่าจริงๆ
หลังจากที่เทียนหยกปรับตัวเข้ากับขนาดที่ใหญ่เกินกว่าจะรับได้แล้วนั้น
คนตัวโตก็กระแทกกระทั้นเข้ามาภายในร่างเล็กราวกับหิวกระหาย
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ลาวาสีขาวขุ่นพุ่งเข้ามาภายในตัวของเทียนหยกเวลาผ่านมาเนิ่นนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่หัสดินทร์ยังคงโยกอยู่บนตัวของเขา
“อึก...ไม่ไหวแล้ว...”
“อีกรอบเดียว อ๊า...”
จนน้ำรักหยดสุดท้ายได้ถูกปลดปล่อยเข้าไปในตัวเทียนหยกเวลาก็ล่วงเลยมาจนเกือบเช้าพอดี
คนตัวเล็กสลบไปหลังจากที่บทรักรอบสุดท้ายของหัสดินทร์จบลง เขาไม่สามารถขยับตัวเองให้กลับไปยังห้องพักของตัวเองได้ตัวหัสดินทร์เองก็เช่นกัน
เขาทำราวกับว่าไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนทำไมถึงได้มีความต้องการมากมายกับคนข้างกายมากขนาดนี้ทั้งที่กับคนอื่นเพียงแค่ครั้งสองครั้งเขาก็แยกย้ายไปแล้ว
แต่กับเทียนหยกเขาไม่แม้แต่จะคิดป้องกันด้วยซ้ำ
เห็นทีว่าคงต้องรอให้เจ้าตัวตื่นก่อนและคงต้องทำข้อตกลงกันเสียหน่อยเพราะเขาคงไม่คิดว่าจะกลับไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับเทียนหยกอีกแล้ว
ครั้งเดียวก็คงจะเกินพอ...
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น